Нашрлар
Кенгашнинг 2024 йил 1- ярмидаги фаолиятига оид АХБОРОТНОМА
Ахборотномада судьялар корпусини шакллантириш, судьялар дахлсизлигини таъминлаш, суд тизимида коррупциянинг олдини олиш чора-тадбирлари, судьяларни касбий тайёрлаш ва малакасини оширишни ташкил этиш, оммавий ахборот воситалари билан ҳамкорлик, фуқаролар мурожаатларининг таҳлили, замонавий ахборот-технологияларни жорий этиш, судьялар фаолияти самарадорлигини баҳолаш натижалари, суд фахрийларини рағбатлантириш, халқаро ҳуқуқий ҳамкорлик, Кенгаш ташаббуси билан нашр этилган китоб ва қўлланмалар ҳамда ибрат мактабини яратиш билан боғлиқ қилинган ишлар жамланган.Юклаб олиш
Судья маънавияти, одоби ва масъулияти
Судья маънавияти, одоби ва масъулияти китобини юклаб олиш
“Синчалак”дан бошланган ҳавас, таназзулнинг “Қиёмат”даги ифодаси ёки нега Агата Кристи?
Инсоният тараққиётининг энг ноёб кашфиётларидан бири бўлган китоб ҳар бир шахснинг маънавияти юксалишида муҳим аҳамиятга эга. Жумладан, фанга оид китоблар муайян касбни эгаллашда муҳим ўрин тутса, бадиий китоблар инсон камолоти йўлида бебаҳо хазинадир. Мутахассисларнинг фикрича, ҳар куни китоб ўқиш инсоннинг мулоқот қилиш қобилиятини яхшилайди. Масалан, яхши ёзилган асарни ўқиганда киши унинг ёзилиш услуби, ритми ва композициясини табиий равишда кузатиб боради. Бу эса, ўз навбатида, тафаккурга кучли таъсир кўрсатади. Бундан ташқари мунтазам равишда китоб мутолаа қиладиган инсоннинг сўз бойлиги ва дунёқараши кенг бўлиши айни ҳақиқат. Китобнинг яна бир хусусияти шундаки, атиги 30 дақиқалик мутолаа қон босими, юрак уриш тезлиги ва руҳий тушкунликка ижобий таъсир кўрсатади. Хусусан, китоб ўқиш — юриш, бир пиёла чой ёки қаҳва ичиш билан таққослаганда, чарчоқ ва тушкунликдан халос бўлишнинг энг яхши усулидир. Бу тиббиётда "библиотерапия” деб аталади. Зеро, ўқишнинг инсонни турли хил ўткинчи муаммолардан халос этиб, ҳаётдан завқ олиб яшашга кучли таъсири аллақачон илмий асосда исботланган. Шунингдек, айнан мутолаа инсонга ҳаётда муваффақиятларга қандай эришишни ўргатиши шубҳасиз. Шахсан мен ўзим учун Абдулла Қаҳҳорнинг “Синчалак” қиссаси бош қаҳрамонининг жасорати ва қатъиятини ҳамиша ибрат намунаси деб биламан. Бу қаҳрамон мени тинимсиз изланиш ва турмушда учрайдиган муаммоларни қатъият билан енгиб ўтишга ўргатган. Албатта, вақт ўтиши билан китобларга бўлган талаб ва эҳтиёж ҳам ўзгариб бориши ҳеч кимга сир эмас. Энг масъулиятли ва шарафли касб бўлган судьялик лавозимига тайинланганимдан кейин соҳага оид китоблар мутолааси ҳам ҳаётимнинг ажралмас қисмига айланди. Чунки судья лаёқатлилик принципига амал қилиши, қолаверса, юритувидаги ишлар бўйича қонуний ва асосли қарорлар қабул қилиши шарт. Шунга қарамасдан бадиий китобларни ўқишга бўлган истагим ҳамиша баланд. Зеро, болаликдан шаклланган мароқли эҳтиёж ҳар қандай вазиятда мени ўзига чорлайверади. Оғир иш кунидан кейин яхши кўрган асар ёки янги бир китобни ўқишнинг ўзгача гашти бор, албатта. Шундай китоблардан бири Чингиз Айтматовнинг «Қиёмат» романидир. Унда сайёрамиз тақдири, ўткир фалсафий, ахлоқий ва ижтимоий муаммолар юксак бадиий тафаккур қудрати билан чуқур таҳлил этиб берилган. Эзгулик ва ёвузлик ўртасидаги кураш, инсон ва табиат ўртасидаги муносабат бўрилар образи орқали ишонарли тарзда очиб берилган. Асарда табиий мувозантнинг бузилиши, худбинлик, моддият ортидан қувиш, табиатнинг азалий қоидаларини менсимаслик каби инсон ҳаётига бевосита дахлдор масалаларнинг аянчли оқибатлари маҳорат билан баён этилган. Ўзимнинг ҳаётий тажрибамдан келиб чиқиб ёш ҳамкасбларимга машҳур ёзувчи Агата Кристи асарларини синчиклаб ўқиб чиқишни тавсия қиламан. Чунки ушбу асарларда замонавий криминологияга тааллуқли бир қанча йўналишлар ўз аксини топган. Шунингдек, инсон руҳияти чуқур таҳлил этилган китоблар сирасига Ф.Достоевскийнинг “Жиноят ва жазо”, Г.Маркеснинг “Ошкора қотиллик қиссаси” каби кўплаб асарларни киритиш мумкин. Хулоса ўрнида айтиш мумкинки, инсон ҳамиша билиш, ўзлигини англашга эҳтиёж сезади ва бу борада энг яхши ёрдамчи китоб ҳисобланади. Нигора Кенжаева, Тошкент туманлараро маъмурий суди судьяси
Судьялар олий кенгашининг 2023 йилдаги фаолиятига оид Ахборотнома
Суд-ҳуқуқ ислоҳотларининг ҳозирги босқичида давлатимиз раҳбарининг “Судьяларнинг чинакам мустақиллигини таъминлаш ҳамда суд тизимида коррупциянинг олдини олиш самарадорлигини ошириш чора-тадбирлари тўғрисида”ги Фармони (2020 йилнинг 7 декабрь, ПФ-6127-сон) туб бури лиш ясади.Мазкур Фармон билан судьялар дахлсизлиги бузилиши ва уларнинг одил судловни амалга ошириш борасидаги фаолиятига аралашишнинг олдини олиш бўйича ҳуқуқий тартиблар янада такомиллаштирилди. Ахбротномани юклаш
Қозилик одоблари
“Қози” атамаси араб тилида (“қаза” сўзидан ясалган) “ижро этувчи”, “амалга оширувчи”, “ҳукм чиқарувчи” маъноларини англатиб, мусулмон давлатларида ҳукмдор томонидан тайинланган ва шариат асосида суд вазифасини бажарувчи, судья, шаръий маҳкама раиси тушунилади. Унинг “ижро этмоқ”, “бартараф қилмоқ”, “суд қилмоқ”, “ҳал этмоқ” сингари маъноларни ифодаловчи яна бир қанча шакллари ҳам мавжуд. Асрлар давомида қозилик судларида иш юритиш тартиб-қоидалари, тамойиллари, қозилик мақоми ва бу мансаб эгаларининг одоб-аҳлоқига оид талаблар такомиллашиб, сайқалланиб борган. Ислом фиқҳшунос олимларининг жиноят ва жазо, низоларни ҳал этиш, суд ишларини юритиш масалаларида олиб борган илмий изланишлари ҳозирги замон ҳуқуқий докториналарининг вужудга келишига замин яратди. Тарихда илк бор “Қози ал-қуззот” (буюк қози) номига сазовор бўлган Абу Юсуфнинг (113—182 ҳижрий/731—798 милодий) ислом ҳуқуқи ва жиноят ва жазога оид дастлабки манба ҳисобланган “Хирож” китобида далиллар назарияси ҳамда айбсизлик презумпцияси (хабеас корпус), бир неча жиноятлар учун жазо масаласи, қозиларга давлат хазинасидан маош тўланиши ҳақидаги принципиал қоидалар ёритилган. У ўз фаолияти давомида орттирган тажрибалари ва илмига асосланиб, қозилик одоби ва вазифаларига бағишланган илк китоб “Адабул-Қози” асарини ёзган. Қозилик одоби ҳақида битилган алоҳида китоблар ичида Имом ал-Мовардийнинг “Одоб-ул қозий” китоби машҳурдир. Бу асарда қадимда қозилик ишлари қанчалик мукаммал тарзда, энг нозик томонларини ҳам ҳисобга олинган ҳолда юритилишини кўриш мумкин. Ҳаттоки, қози ҳукм чиқариш учун ўтирганда қандай кийимда бўлиши лозимлигигача кўрсатиб қўйилган. Қозиликка тааллуқли илк рисола Муҳаммад ибн Абдуллоҳ Хатиб Тамартошийнинг “Ал-Аҳком фима ятааллақу бил қузоти вал ҳукком” (қози ва ҳокимларга тааллуқли ҳукмлар) китобидир. Унда ҳанафий мазҳаби қозисига қўйилган талаблар санаб ўтилган. Жумладан, асарда қози лавозимига даъвогар шахс ақл-заковатли, балоғатга етган, мусулмон, озод (ҳур), кўзи ожиз бўлмаган, гапира оладиган, жисмоний соғлом ҳамда туҳмат билан ҳад урилмаган (судланмаган) бўлиши кераклиги зикр этилган. Бурҳониддин Марғиноний “Ҳидоя” асарининг “Қозилик мақоми” бўлимида қозилик мансабига қўйиладиган талаблар баён этилган бўлиб, унга кўра қози шариат илмларини яхши билиши, озод бўлиши, мустақил қарорлар қабул қилиш лаёқатига эга бўлиши, адолат ила ҳукм этиши, ҳуқуқ ва муомалада ишончли бўлиши ҳамда ақли расо шахс бўлиши лозимлиги кўрсатилган. Улар Қуръон ва Суннат илмлари билимдони, фиқҳ бобида моҳир олим, шариат қонунларини тадбиқ этувчи шахслар саналган. Қозилик учун асосий қўлланма “Умар ибн Хаттобнинг Абу Мусо Ашъорийга мактуби” ҳисобланган. Умар розияллоҳу анҳунинг халифалик даврида Абу Мусо Ашъарий розияллоҳу анҳу вилоятлардан бирида қози бўлган. Ушбу мактуб кейинчалик қозилик ишлари дастурига айланган. Европа тилларига таржима қилиниб, қозилик маҳкамаларида кенг қўлланилган, ўқув юртларида дарслик сифатида ўрганилган. Ушбу машҳур мактубда қозилар учун муҳим қоидалар ўз аксини топган: “Қачон сенга бирор ҳужжат келтирилса, уни яхшилаб фаҳмлаб ол. Ҳақ равшан бўлган ҳолда уни юзага чиқар... Икки тараф орасида юзинг, мажлисинг ва адолатинг бир хил қилгин. Тоинки, сенинг жавринг (ён босишинг)га шараф (томон) тамаъ қилиб қолмасин ва заиф (томон) сенинг адолатингдан ноумид бўлиб қолмасин”. Бу қоидалар кейинчалик замоний суд ишларини юритиш принциплари сифатида қонунчиликда мустаҳкамлангани бежиз эмас. Булардан ташқари қози мустаҳкам хотира, ўткир сезги ва зеҳнга ҳам эга бўлиши талаб қилинган. Айтишларича, замонасининг машҳур қозиларидан Абу Усмон Салам ибн Ҳафс: “Аллоҳ таоло менга уч фазилат ато этган. Биринчиси, бир кишидан бир марта исмини сўрайман. Кейин уни эллик йил кўрмай учратсам, исмини эслай оламан. Иккинчиси, қаршимда икки киши ўтириб бир масала хусусида гувоҳлик беради. Рост ё ёлғон гапираётганини билиб тураман. Учинчиси, ҳузуримга икки киши келади. Қараб, хайрли ё жанжалли масала бўйича келганини сезаман”, дея таъкидлаган. Шу тариқа замонлар оша ислом одоблари қаторида муайян қозилик одоблари шакллана борди. Уларнинг муҳимлари қуйидагилардан иборат: 1). Эзгу ниятда бўлиш. Бу касб соҳибларининг нияти пок, холис ва эзгу бўлиши лозим. Улар бу касбни катта даромад топиш, жамиятда юқори мавқега эга бўлиш учун эмас, балки Аллоҳ таолонинг розилигини топиш, одамлар орасида адолат ўрнатиш, кишиларнинг дардига малҳам бўлиш учун танлашлари жоиз. 2).Қози бўлишга интилмаслик. Номзод қозиликка таклиф қилинмасдан олдин бу лавозимга интилмаслиги, мол-давлати, таниш-билишлари орқали лавозимга эришишга уринмаслиги керак. Бу унинг нияти холис эмаслигидан далолат беради. Илмсиз, иқтидорсиз кишилар зинҳор бу лавозимга яқин йўламасликлари лозим. 3).Ҳукм чиқаришда шошилмаслик. Қози қарор чиқариш, ҳукм қилишдан аввал “етти ўлчаб бир кесиши” керак. Шошма-шошарликка йўл қўймаслиги, пухта ўйлаб, сўнг хулоса қилиши лозим. 4). Даъвогар билан жавобгар ўртасида адолат қилиш. Қозининг тарафлардан бирига алоҳида ҳурмат қўрсатиши, улардан бирини ўзига яқин тутиб, сўзда, имо-ишорада ёки бошқача шаклда унга ён босиши адолатсизлик ҳисобланади. 5).Икки томоннинг ҳам гапларини эшитмай туриб ҳукм чиқармаслик. Негаки, фақат бир томонни эшитиб, ундан таъсирланиб, нотўғри қарор чиқариб қўйиши мумкин. Қози ҳар қандай шароитда ҳам тарафларни тўла эшитиб, важларини тинглаб, сўнг хулоса чиқариши зарур. 6). Мажлиснинг аввалида даъвогар ва жавобгарларни ёлғон, туҳмат ва зулмдан огоҳлантириши. Бунга риоя қилмаслик оқибатларини тушунтириши, уларни ҳақиқатни айтишга чақириб, ваъз қилиши лозим. Бу чора тарафларнинг масъулиятини ошириш билан бирга, ишнинг тўғри ва адолатли ҳал этилишига замин яратади. 7). Ғазабланган ҳолда ҳукм чиқармаслик. “Жаҳл чиқса, ақл кетади”, деган нақл бор. Қози асабийлашган, ғазаб отига минган ҳолда қарор қабул қилганда ҳиссиётларга берилиб, нотўғри хулосага келиши табиий. Шунингдек, қози қаттиқ оч қолганда, ўта чанқаганда, уйқу босиб турганда, сиқилган ва бошқа қалб жароҳати таъсирида қарор қабул қилиши жоиз эмас. 8).Пора олмаслик. Пора араб тилида “ришва” деб аталиб, шаръий истилоҳда адолатни йўққа чиқариш ва ботилни юзага чиқариш учун бериладиган нарсага ишлатилади. Пора олиш Қуръон ва суннат ҳамда ижмоъга кўра ҳаром. Муборак ҳадисда: “Амирнинг совға олиши ҳаром ва қозининг пора олиши диндан чиқишдир”, дейилган. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам пора берувчини ҳам, пора олувчини ҳам лаънатлаган. 9).Ҳадя қабул қилмаслик. Ҳар қандай турдаги совғани рад этиш. Муқаддас китобларда ҳадя-совғанинг уч хили санаб ўтилган: биринчиси, ҳадя берувчи тарафга ҳам, олувчига ҳам ҳалол. Бу меҳр-муҳаббат сабабли совға олди-бердисидир. Иккинчиси, икки тарафга ҳам – ҳадя берувчига ҳам, уни олувчига ҳам ҳаромдир. Бу зулмга ёрдам бериш учун ҳадя беришдир. Учинчиси, ҳадя берувчи томонга ҳалол. Бу ўзига қаратилган зулмни тўсиш учун ҳадя беришдир. Бу олувчига ҳаром. (Шу ўринда муҳим маълумот:Ўзбекистон Республикаси Судьялар олий кенгашининг 2021 йил 4 август кунги қарори билан “Судьялар томонидан совғалар қабул қилинганлиги ҳақида хабар бериш, топшириш, баҳолаш ва ҳисобга олиш тартиби тўғрисида”ги низомга кўра судьяга хизмат сафарлари ҳамда бошқа расмий тадбирларда берилган совғанинг қиймати БҲМнинг уч бараваридан қиммат бўлмаслиги ва одатий ҳамда ахлоқий меъёрларга мос келиши лозим. Судьянинг бирор тадбир иштирокчиси сифатида бериладиган канцелярия анжомлари ёки рағбатлантириш (мукофотлаш) мақсадида топширилган кичик эсдалик совғалар ҳамда тез яроқсиз ҳолга келадиган буюмлар, маҳсулотларни (масалан, гуллар, торт ва ҳоказо) қабул қилишига ҳеч қандай монелик йўқ. Агар совға беминнат, бироқ қиймати белгиланган миқдордан қиммат бўлса, судья бу ҳақда тегишли малака ҳайъати ёки Судьялар олий кенгашига хабар бериши лозим. Бу ҳолда совға Олий суд ҳузуридаги Судлар фаолиятини таъминлаш департаменти ва унинг ҳудудий бўлимларига топширилади. Шундан сўнг, судья икки ой муддатда совғани (агар у беминнат берилган бўлса) қайта сотиб олиши мумкин). 10).Бошқалардан алоҳида хослаб чақирган жойга бормаслик. Негаки, келажакда қози шу шахс иштирокидаги низони кўришга тўғри келганда холислик ва адолат мезонлари бузилишига сабаб бўлади. 11). Шубҳали ўринлардан йироқ бўлиш. Қози туҳматга қолиш эҳтимоли бўлган жойларга боришдан, гап-сўзлардан ва бошқа хатти-ҳаркатлардан тийилиши, шаън, қадр-қимматини асраши лозим. 12). Бевосита шахсан ўзи тижорат қилмаслик. 13).Инсонларга намуна бўлиш. Қозилар муносиб ҳулқи, ижобий ҳислатлари, фазилатлари билан ишда, ҳаётда, оилада бошқаларга ўрнак бўлиши лозим. Бу уларнинг кишилар ўртасида низоларни кўриш, адолат тарозисини қўлда тутишларига манъан ҳақли бўлишини англатган. Юқоридагилардан хулоса қилиш мумкинки, қадимдан қозилар алоҳида мақомга эга мансабдор шахс сифатида жамият ҳаётида муҳим ўрин тутган. Бу касб эгаларидан юксак масъулият ва жавобгарлик ҳисси талаб этилган. Асрлар силсиласида сайқалланган қозилик одоблари бугунги давр судьялари учун муқаддас манба, муҳим қўлланма, ўзига хос дастуруламал бўлиши табиий. Комил Синдаров, юридик фанлар доктори, профессор, Бахтиёр Қиличев, мустақил изланувчи (Изоҳ: мақола “Odillik mezoni” журналининг 2023 йил, 11-сонида чоп этилган бўлиб, бироз қисқартиришлар билан эълон қилинди)
Сароб бўлган орзу ёки тақдирнинг яна бир ҳикмати
Хабар қилинганидек, Конституция куни арафасида Судьялар олий кенгаши ташаббуси билан “Ибрат мактаби” туркумидаги яна бир китоб нашрдан чиқиб, тақдимоти ўтказилди. “Одиллик ва оддий саодати” (Ўзбекистонда хизмат кўрсатган юрисит Бахтиёр Мирбобоев ҳақида ўқилмаган ҳақиқатлар, тўқилмаган афсоналар) номли мазкур китобда тизимнинг ҳурматли вакили бўлган суд фахрийсининг ҳаёти ва фаолияти ҳақида ҳикоя қилинади. Каналимиз обуначиларнинг истакларидан келиб чиқиб, қуйида мазкур китобдан парча эълон қилинмоқда. *** Бахтиёр Мирбобоев маҳрам гапларга ўрин қолдирмади. Навоийдан келтирган байти (“Кимсани дард аҳли деб, сирримға маҳрам айладим, / Ўз-ўзумни куч била расвои олам айладим”) шеъриятга шайдолигини билдириш асносида хосроқ мавзуларда гаплашиш нияти йўқлигини ҳам англатардики, шу тариқа осон ўтмаган болалиги, бўз йигитликнинг ранго-ранг лаҳзалари, биринчи муҳаббат, оила, фаолиятида дуч келган катта-кичик синовлар ва бошқа масалаларда “чуқур” кетмаслигимиз лозимлиги ўз-ўзидан маълум бўлди-қўйди. Эътирозга ўрин йўқ. Дарҳақиқат, дуч келган кимсани “дард аҳли билиб”, сирга “маҳрам айламоқ” кун келиб, одамни “расвои олам” қилиши мумкин. Шу боис оғизга маҳкам бўлмоқ лозимким, бошга балолар суяксиз тилдан келади доим... Шунга қарамай, баёнимиз кемтик бўлиб қолмаслиги эътиборидан, хаёл жиловини яна хиёл бўшатишга тўғри келмоқда. Яъниким, Бахтиёр Мирбобоев ҳам бола бўлган, онасию опаларидан танбеҳ эшитган, Бўзсувда чўмилиб, балиқ тутган, тенгқурлари билан чиллак ўйнаган, велосипеддан йиқилиб, у-бу жойи шилинган, латта сумкани бўйнига осиб, мактабга қатнаган; мўйлаби сабза урган пайтда илгари ҳис қилмаган туйғулар вужудини чулғаган, кўзига бутун олам анвойи гулзор, ҳатто эски супурги ҳам гулдастадай кўриниб, бунинг таъсирида шеър-пеър машқ қилган бўлса не тонг?! Атоқли шоиримиз бежиз ёзмаган: “Ўн саккизга кирмаган ким бор?” У ёғи энди дахлсиз ҳудуд. Шу ҳудуд чегарасидан мўралаб айтиладиган яна бир-икки гап борки, тақдирига битган аёл ўзи каби ҳуқуқшунос эканидан домла ҳатто уйланишда ҳам принципларидан оғишмагани кўринадигандай. Буям тақдирнинг ҳикмати: Бахтиёр Мирбобоевдай қонуну қоида, тартибу таомилга муккасидан кетган одамга тан маҳрам бўлмоқ секин айтиладиган гапми! Бунга жуфти ҳалол ҳамкасб эканининг ўзи камлик қилади: унинг либоси сабрдан, рўмоли қаноатдан бўлишиям шарт. Акс ҳолда, бирга бош қўйилган ёстиқ тошга айланиши ҳеч гапмас... Алқисса, бу борада домланинг омади чопган. Ёлғончи бўлмайлик: учма-уч рўзғор, бирин-кетин вояга етаётган икки қизнинг сеп-сидирға ташвиши, турмуш ўртоғи билан бақамти ишлаётганларнинг аксари тобора “казо-казо”ларга айланаётгани муҳтарама келинойимизга оздир-кўпдир таъсир қилиб, эргинасининг биқинидан бир-икки чимчиган бўлиши эҳтимоли тасаввуримизда йўқ эмасди. Ўзича йўл-йўриқ кўрсатадиган “устамонлар”-ку доим топилган: окажон, ойдан тушганмисиз, наҳот сиздай закий инсон арабларнинг машҳур мақолини эшитмаган бўлса: яланғочлар шаҳрида либос киймак уятликдур?! Тасаввуримиздан уялдик, гумонимиздан хижолатга тушдик (бу гапни “устамонлар”га алоқаси йўқ, улар доим топилган, бу ёғига ҳам топилади). “Ўхшатмагунча учратмас” деган ҳикмат, домланинг хонадонида кечган суҳбат жараёнида иккисининг қўш кабутар мисол бир-бирига бақамти ўтириши, қолаверса, ҳар тонг жуфти ҳалолини ишга кузатаркан, хизмат машинаси ортидан қўли дуога очиқ ҳолдаги келинойини кўрган кўп гувоҳларнинг шаҳодати иштибоҳларимизни парчалаб ташлади. Тақдир ҳақида гап кетар экан, Бахтиёр Мирбобоевнинг пешонасига тўрт қиздан кейин дунёга келган ягона ўғил, икки қизнинг отаси бўлиш қисмати битилгани ҳам эътибор тортади. Бундай қисмат катта саодат эканини биров билар, биров йўқ... Опа-сингилларга яхшилик қилишнинг ажру савоби улканлиги, қиз фарзанд вояга етказиб, турмушга узатган ота-онани Яратганнинг буюк неъматлари кутаётганини айтиб ўтиш ортиқчалик қилмайди. Бунга муқаддас манбаларда исботу далиллар етарли. Бу дунёнинг эвини қилолмай, у дунёни башорат қилишга биз гуноҳкорга йўл бўлсинку-я, аммо эътиқод нуқтаи назаридан, қаҳрамонимизни Худонинг суйган бандаси дейишга жазм этсак, шаккоклик бўлмас, валлоҳу аълам! Бахтиёр Мирбобоев тақдиридаги яна бир ҳикмат, унинг ўзи айтмоқчи, “амалга ошмаган бир орзуси”да ҳам яққол кўринади. Ашаддий китобхўрлиги, айниқса, Артур Конан Дойлнинг “Шерлок Холмс”и, Жорж Сименоннинг “Комиссар Мэгре”си, Лев Шейниннинг “Изқуварнинг ёзишмалари”ни “хатм” қилиши ортидан кўнглида терговчи бўлиш иштиёқи туғилади. Ўшанда, яқиндагина олий таҳсилни битириб, имтиёзли дипломини қўлтиқлаганча ички ишлар органи остонасига бош уриб борган йигитнинг тарвузи қўлтиғидан тушиб қайтади. Тиббий кўрик пайтида кўзидан топилган кичик нуқсон орзуни ўрага кўмиб ташлашга мажбур қилади. Бироқ ўша нуқсон унинг ҳарбий хизмат ўташига тўғаноқ бўлмайдики, бу домлага ҳалигача нашъа қилади: “Узоқни яхши кўрмас экансан деб ишга олишмади, лекин оёқни ерга теккизмай армияга олиб кетишди, қаранг! Хўб ажойиб замон эди ўша пайт!” Бу тарихнинг ҳикмати шундаки, изқувар бўлиш орзуси сароб бўлгач, домла ўзини илмга урди, олимлик рутбасига эришди, юзлаб шогирдларнинг устозига айланди, катта-кичик мансабларга муносиб кўрилди, обрў-эътибор қозонди. Орзуси амалга ошганда ҳам Бахтиёр Мирбобоев тергов органларида узоқ қолиб кетмаслигини бугун ҳам бемалол тасаввур қилиш мумкин. Одиллик ва оддийлик этагидан маҳкам тутган одам мустабид давр айблов машинасининг бир қисмига айланмаслиги, айлана олмаслигига кимда шубҳа бор, айтинг! Мана, орадан замонлар ўтди, тузумлар эврилди, ўттиз йилнинг буёғида тизимда озмунча ислоҳотлар ўтказилгани йўқ, шунга қарамай тергов органларидаги “хос талаб, хос тартиблар” ҳозир ҳам лоп этиб кўриниб-билиниб қолмоқда. Буни гуррос-гуррос оқланаётган шахслар, айниқса, тергов изоляторига оёғи билан кириб, тобутда чиқаётган айрим бахтиқаро гумондорларнинг фожеавий қисмати фош этиб қўяётгани кимга сир?! Илму тадқиқот, қонун ижодкорлиги озмунча меҳнат, озмунча заҳмат талаб қилмайди. Домла бир умр шундай меҳнат, шундай заҳмат ичида юрди. Энг муҳими, на ўзига, на ўзгага хиёнат қилди: дурадгорликда ҳам, олийгоҳда ўқитувчилигу катта-кичик лавозимларда ишлаганида ҳам. Яна бир нарсага шубҳа йўқ: дасти калталик пайтида ҳам, дасти узун пайтида ҳам дийдорига тўймаган отасини қўмсагани, соғингани рост. Бунинг баёнига ожизмиз. Бундай соғинч изтиробини етимликнинг қаттиқ нонидан тиши қонамаган кимса билмайди, ҳис этмайди...
Тарих: қозилик лавозимига тайинлов, уларнинг мақоми ва ваколатлари қандай бўлган?
“Қози” арабча сўз бўлиб, “ижро этувчи”, “ҳукм чиқарувчи” маъноларини англатади. Мусулмон давлатларида ҳукмдор томонидан тайинланган қози шариат ахкомлари асосида суд вазифасини бажарувчи, судья, шаръий маҳкама раиси ҳисобланган. Дастлаб қозиларни Муҳаммад (САВ) пайғамбар, ундан кейин халифа Умар (РА) тайинлаган. Хулофои рошидин даврида қозилар фақат фуқаролик ишларини кўриб чиққан. Жиноят ишларни ҳал қилиш халифа ёки вилоят ҳокимлари ваколатига кирган. Агар жавобгар юксак мақом эгаси (давлат хизматчиси) бўлса, унга оид ишлар мазолим қозиси(мазолим волиси)га топширилган. Шикоятлар билан шуғулланувчи бу идорага салтанат эгасининг ўзи ёки у томонидан тайинлаган баобрў киши бошчилик қилган. Тарихий манбаларда мазолим судида даъвогар ва жавобгардан ташқари қозилар, муфтийлар, салоҳиятли котиб, ички ишлар раҳбарлари, хавфсизлик ходимлари иштирок этгани айтилади. Мазолим қозиси ҳокимлар, давлат мулозимлари, солиқчилар устидан тушган шикоятларни, зўравонлик билан тортиб олинган шахсий ёки вақф мулкларига оид ишларни, қозилар чиқарган қарорлар ижросини, кўпчилик манфаатига қарши қилинган тажовузларга доир ишларни кўриб чиққан. Қози мусулмон бўлмаган фуқаролар ўртасидаги низони уларнинг эътиқодидан келиб қиқиб, диний китоблари (Таврот, Инжил) асосида ҳал қиларди. Қозининг ҳукмидан норози тарафнинг халифага шикоят қилиш ҳуқуқи мавжуд бўлган. VIII асрнинг иккинчи ярмига келиб, аббосийлар давлатида олий қози — “Қозиул-қуззот” лавозими жорий қилинган. Қозилик лавозимига ўз обрўсига доғ туширмаган, илму идрокли ва шариат қонунларини етарлича биладиган, яққол кўриниб турган жисмоний нуқсони бўлмаган соғлом ва одил ҳар бир эркин (қул бўлмаган) мусулмон эгаллаши мумкин бўлган. Қози давлат ғазнасидан таъминлаб турилган. Баъзан қози умумий ваколатга эга бўлиб, бутун мамлакат миқиёсида ҳукм чиқарган бўлса, баъзан унинг ваколати бир вилоят ёки шаҳар ҳудуди билан чекланган. Қози ўз шаҳри ёки вилоятидаги барча фуқаролик ва жиноят ишларини кўриб чиқиш, жамоатчилик ахлоқини назорат қилиш, зарур бўлганда, одамлар (вояга етмаганлар) ва мулкка васийликни тайинлаш, вақф мулкларини назорати, жамоат бинолари, иншоотлар, йўллар, кўчалар ва майдонларнинг ҳолатини кузатиш, ҳуқуқни муҳофаза қилиш идоралари ва турма нозирлари фаолиятини назорат килиш, садақа, жамоат маблағлари тўғри йиғилиши ҳамда тақсимланиши, зарбхона, байтулмол (давлат хазинаси)ни назорат қилиш каби ишларни бажарарди. Қўшинлар қозиси ҳарбий ўлжани баҳолаши ва унинг тўғри тақсимланишини кузатиши керак бўлган. Бунинг учун у ҳарбий ҳуқуқни яхши билиши талаб этилган. Айрим ҳолларни ҳисобга олмаганда қозилар асосан фақиҳлар орасидан чиққан. (“Фикҳ энциклопедияси”дан)
“Минг биринчисини ўзингиз ёзасиз...”
Университетга қабул қилинганимиз ҳақидаги буйруқ ҳамда гуруҳларимизни эълон қилиш мақсадида катта аудиторияга шахсан факультет декани келаётгани, барча билан танишув, савол-жавоблар бўлиши, ҳар биримиз бунга тайёр туришимиз зарурлигини услубчи эълон қилганда зал бир муддат сув қуйгандек тинчиб қолди. Орадан ўтган ярим соатларча вақт давомида ҳар биримиз “савол-жавоб”га қаттиқ тайёргарлик кўра бошладик. Хайриятки, декан биз билан учрашмаган, ўрнига ўринбосари ва бир-икки нафар домлалар виқор билан кириб келишган. Менга навбат охирида теккан. Савол “Нима учун бу касбни танладингиз?” дан бошланиб, “Қариндошларингиз кимлар, хусусан, отаонангиз қаерда ишлайди?”гача давом этган. Қизиғи шундаки, бўлажак сабоқдошларимнинг аксарияти ёшлигидан юрист бўлишни орзу қилишган. Бунга Лев Шейниннинг “Изқуварнинг кундалиги” номли китоби ёхуд Конан Дойлнинг “Шерлок Холмс”и сабаб бўлган экан. Бу китобларни мен ҳам бешинчи-олтинчи синф давримда ўқиб чиққанман. Аммо ҳуқуқшунос бўлишни ўша пайтлар орзу қилмаганман. Саккизинчи синфни битиришда “Ким бўлсам экан?”, деган мавзуда иншо ҳам ёзганмиз. “Албатта, космонавт бўламан!”, деб ёзибман. Муаллим ётиғи билан тушунтирган: космонавтика мактаби мутлақо бошқа шахсларга, яъни жисмонан бақувват, соғлом, фавқулодда қобилиятли, бир неча тилни билгич, кибернетика ва астрономияни “сув қилиб ичган”ларга насиб этиши, биздан айнан шундай одам чиқиши минг сурув қўйдан битта антиқа сур терили қўзи туғилишидай гаплиги қиёслаб гапирилган ва мен косманавтликни ҳеч қачон орзу қилмаслигимга кўндирилганман... Мен ўқиган мактабда математика фанидан ўқитувчи йўқ эди. Шу боис яхши ўқийдиган ва оилавий шароити кўтарадиган ҳамқишлоқларим бошқа мактабларга кетиб қолишар эди. Космонавтикадан умид узиб, физика-математика фани ўқитувчиси бўлишга бел боғладим. Қариндош-уруғларимнинг аълочи болалари бошқа қишлоқларда тентираб юрмасин, деган маънода бўлса керакда... Қарши шаҳрида ўша пайтдаги Педагогика институтида ўқийдиган бир танишимиздан уч ой алоҳида сабоқ олдим. Алгебрадан то тригонометриягача, алгоритмдан кибернетика-ю информатикагача “оралаб” чиқдим. Олий математика учун мўлжалланган китобдаги барча мисол ва масалаларни деярли ечиб ташладим. Ҳозирги тилда айтсак, “репетитор”ларим зеҳнимга қойил қолишганди. Қарши педагогика институтининг Физика-математика факультетига ҳужжат топшириб, оғзаки, ёзма математикадан 4 ва 5 баҳодан сўнг физикадан “йиқилдим”. Алам қилди. Бальзак, Стендаль, Цвейг асарларини тўлиқ мутолаа қилган “икки”чи сифатида “Билмасвойнинг бошидан кечирганлари”ни қайта ўқиб чиқдим. Гоҳ Мартин Иден, гоҳ Антуан Берьте кўйига тушдим. Ёш Верьтер билан бирга изтироб чекдим. Достоевскийнинг “Телба”си, “Чолиқуши”нинг ошиғи, “Минг бир кеча”нинг ровийи бўлиб яшадим. Ижарадаги хонадошларимдан бири ҳайрон бўлиб, “Асарларни саралаб ўқиш керак, бу кетишда жинни бўлиб қолиш ҳеч гап эмас” деди. Унинг гапида ҳам жон бордай туюлди. Иккинчи йили Қаршида Ирригация институтининг филиали очилиб қолди. Отам хўжаликда бош инженернинг ҳайдовчиси эди. Ўша бошлиқни хуш кўрмаслигим келажакда унинг ўрнини эгаллашдек худбинона орзуни ривожлантирди шекилли, қишлоқ хўжалиги механизацияси факультетига ҳужжат топширдим. Ўзим физика, математика, она тили иншосидан имтиҳонга тайёрлаган абитуриентларим ўқишга кириб кетишди. Бунинг устига рўзғоримиздаги ягона сигиримизнинг бекордан-бекорга сотилиб кетгани қолди. “Ҳақиқат йўқ экан” деб ҳайқирдим. Қишлоғимиздаги иккита кутубхонада нечта китоб бўлса, ҳаммасини ўқиб чиқдим. Кундан-кун одамлар лилипутга, мен Гулливерга ўхшаб борардим. Нуқул Граф Монте Кристо оролини туш кўрардим. Гоҳ Алпомиш, гоҳ Кунтуғмиш бўлиб уйғонардим. Кўҳиқоф тоғи, Эрам боғи кўз олдимга келар, Юнус, Мисқол парилар мени етаклаб кетаётгандай бўлаверарди. Икки йиллик армия жонимга ора кирди. Полкдаги кутубхонада ҳарбий хизмат давримнинг учдан бир муддати ўтди. Энди мен Гулливер — улкан одамлар мамлакатига тушиб қолганимни англадим. Сўқир Гомернинг достонлари эсимдан оғдириб, Чингиз Айтматовнинг “Асрга татигулик кун”и ҳушимга қайтарарди. Ўзимни қийнаб Алишер Навоийни ўзга тилда ўқий бошладим, аммо тўғриси, ҳеч вақони англай олмадим. Низомий Ганжавий, Хусрав Деҳлавий... Ҳар учала “Хамса”ни қиёсламоқчи ҳам бўлдим, аммо кучим етмади. Робинзон Крузо ҳолида нажот кемасини узоқ кутдим... Бу орада 25 ёшидан бошлаб ҳайдовчилик қилган отам пенсияга чиқибди, хўжалик идорасига қоровул бўлиб ишга ўтибди. Рўзғорга ёрдам бериш учун Қарши чўлига ишга кетдим. Тўрт нафар мактабдош бирикиб, 50 гектар ер олдик ва пахта экдик. Ҳаммамиз сувчи, ҳаммамиз тракторчи. Муз кечиб пол кўтардик, далага яхоб сув бердик. Эгат орасини культивация қиламан деб саккиз қатор ғўзани бошдан-охир чопиб кетибман денг. Сабаби — кечаси билан ертўлада, шам ёруғида китоб ўқиб, уйқудан қолиш эди. Шунда олий маълумотли бўлмасам бўлмайди, деган қатъий қарорга келдим. Ахир, агроном келиб бир сўкса, директор чақириб ўн марта сўкади. Баъзан бизга ҳеч менсимасдан қўл ҳам кўтаради. Бухгалтер маошнинг ярмини кўзини лўқ қилиб ушлаб қолади. Кўзимга фақат қора доғлар кўринади. Барча ёлғончи, ҳамма мақтанчоқ, хушомадгўй. Катталар калондимоғ, сўзлари, нутқлари мантиқсиз. Бўлди, бас, пессимист-Лермонтов поэмаларини ўқимайман. Некрасов, Тургенов, йўқ-йўқ, Толстойни ҳам тўхтатаман. Чеховнинг кесатиқлари ҳам жонга тегди. Юрагим зада бўлиб қолди. Азиз Несин, Михаил Зощенко, Ғафур Ғулом асарларини ўқиб бир оз дам олмасам бўлмайди. Мана Пушкин, Ҳамид Олимжон. Дарвоқе, иншо кимларнинг ҳаёти-фаолиятидан тушаркан. Қайси китобларни ўқиш керак. Ҳамза, Горький, Абдулла Қаҳҳор, Ойбек... — Ўқийсан?! Ўқиганда ким ҳам бўлардинг. Ана сенга ўқиш, — дея далани кўрсатади хўжалик раҳбари тумандан келган вакил олдида олифталаниб. — Ўқишда зотинг қандай, нега оёғинг яланг, деб суриштиради... Ғужурим қайнаб, “портлаб” кетдим. Бўғишиб қолдим: — Сени ва сенга ўхшаган бюрократларни, бойвачча-ғирромларни қаматиш учун ўқийман, — дедим тутоқиб. Сўнгра чўлни ташлаб кетдим... Юридик факультетда биринчи имтиҳон иншо, яъни “элак” йўғ-ей, кўзи катта “ғалвир-чиғил” ҳисобланади. Манаман деган билағонлар ҳам тутдай тўкилиб, эланиб кетади. Аммо каминанинг ёзма иши қабулхона пешлавҳасида бир ҳафта намуна сифатида илиниб турган, тепасида “Иншо мана бундай ёзилади” деган ёзув ҳам бўлган. 1978 йил. Биринчи босқич талабасиман. Криминалистика фанини яхши ўзлаштириш учун детектив-фантастик китоблар, суд этикаси ва эстетикаси учун лиро-эпик асарлар. Нотиқлик санъати, Цицерон, А.Кони, шариат қонунлари – бу ёғи энди чексиз... Очиғи, ёшлигимда ҳуқуқшунос бўлишни ҳавас қилган эмасман. Ўша пайтда, шўро замонида қийналган, шаъни камситилганлар орасида яшаганман. Жамиятни пок-тоза кўришни орзу қилганман, холос. Бунинг учун ўқиш ва изланишдан ҳеч қачон толмаганман. Шукрки, бир кун келиб менга судья деган шарафли мақом насиб этди. Адолат қарор топишига озми-кўпми улуш қўшиб келмоқдаман. Ёзув столим четида “Темур тузуклари”, “Мухтасар”, Кайковуснинг “Қобуснома”си, Дейл Корнеги, турли луғатлар... Ишхонам жавонида қонунлар мажмуаси — кодекслар. Устознинг “Суд шундай ҳокимиятки”, “Судьялик — улкан масъулият” каби китоблари. Кейин ўзимнинг бир-иккита шеърий тўпламларим. Мана, хонтахта устида эса, ҳозиргина қораланган тўртлик: Қобилият қондан ўтар, ўткир зеҳн зот сурар, Яратилган ҳар бир асар Яратганнинг туҳфаси. Мингта китоб ўқинг санаб, савиясига қараб, Минг биринчисини ўзингиз ёзажаксиз, шубҳасиз. Холмамат ҲАСАНОВ Тошкент вилояти суди судьяси, “Фахрий судья” кўкрак нишони соҳиби
Фуқаролик ишлари бўйича давлат божини белгилаш ва ундириш тартиби
Ўзбекистон Республикаси Судьялар олий кенгаши ташаббуси билан "Фуқаролик ишлари бўйича давлат божини белгилаш ва ундириш тартиби" номли қўлланма тайёрланди. Ушбу қўлланманинг электрон шакли билан қуйидаги ҳавола орқали танишишингиз ва юклаб олишингиз мумкин. Юклаб олиш
Ибрат мактаби
Одамларнинг орасида яхшиликнинг калити ва ёмонликнинг қулфи бўладиганлари бор, ёки аксинча. Мўътабар манбаларимизда келтириладики, инсонларнинг суюклиси— бу уларнинг яхшилик калити эканлигидир. Мен ҳам касбда, ҳам оилада ибрат тимсоли бўлган Алишер Мардиевнинг ибратомуз ҳаёт йўли ҳақида ҳикоя қилувчи “МУНОСИБ ЯШАМОҚ БАХТИ” китобини ўқиганимда ундан ўзим учун кўп яхшиликларни олдим, ҳалол ва тўғри бўлишга, сидқидиллик билан ишлашга бўлган рағбатим ошди. Китобда архив маълумотларидан тортиб, алломаларимизнинг ҳикматлари-ю расмлар дид билан жойлаштирилган. Ва ўз ўрнида унинг муқоваси, ҳар бир саҳифасидаги бадиий безаклари ҳам ўқувчини ўзига тортади. Китобни ўқиш чоғида миллий нақшлар, матннинг жойлашуви маълумотларни кўз хотири ёрдамида ҳам эслаб қолишга ёрдам беради. Яъни, суд-ҳуқуқ тизими ходимлари учун яхшигина ўрнак бўладиган ҳаёт йўлига эга бўлган инсон ҳақида ҳикоя қилувчи китоб ўқувчини маърифатга чорлайди. Йиллар ўтиб, менинг ҳам ҳаёт йўлим ҳеч бўлмаса авлодларимга ўрнак бўладиган даражада бўлишини орзу қила бошладим. Иш фаолиятим давомида турли хил табиатга, тарбияга, хулққа эга бўлган инсонлар билан муносабатда бўлишдан олган ҳаётий тажрибам ва ушбу китобни ўқиб чиққанимдан сўнг эга бўлган маънавий озуқа орқали мен англаган ҳис шу бўлдики, кимнинг қалби қаршисида дунёси турса, сиз унга йўлиққанингизда, фақатгина дунёсидан гап очади. Кимнинг қалби қаршисида эзгулик турса, сиз унга йўлиққанингизда, фақатгина эзгуликдан, кимнинг қалби қаршисида поклик турса, сиз унга йўлиққанингизда, фақатгина покиза лафзлардан, сўзлардан гап очади. У сизга яхшилигини тўкиб солади. Сизга қалбидан ўтган нарсаларни гапириб беради. Дунёси ҳақида нутқ қилувчи эса, сизни унга тарғиб қилади ва унинг аҳволларини зийнатлаб кўрсатади. Адолат ҳақида нутқ қилувчи сизни унга тарғиб қилади ва одил инсонларнинг мартабасини, мукофотини зийнатлаб кўрсатади. Сизга фирибгарлик, алдов орқали келадиган нопок мол дунёнинг йўли хатарли эканини англатади. Унинг фитнаси, ғурури, алдови, ёлғон орзуси ҳақида ҳамда унинг аҳли эртага шиддатли ҳисоб бериши ҳақида хабар беради. Етишмовчилик ҳолатларида ҳам қаноатли, сабрли бўлишга чақиради. Алишер Мардиевнинг ҳаёти давомида турли қийин вазиятларга тушишига қарамай ўзининг виждони, ҳалоллиги, чуқур билим ва маърифати орқали бу ҳолатлардан пок ҳолида чиқиб кетиши сизда гўзал фазилатлар шаклланишига ёрдам беради. Сўзимнинг якунида шуни таъкидлар эдимки, қўлимиздаги китоб ўз-ўзидан шу ҳолатга келиб қолгани йўқ. Унинг ортида қанчадан-қанча машаққатли меҳнату ўйқусиз тунлар ётибди. Мен кейинги икки йил давомида Судьялар олий кенгаши ташаббуси билан нашр этилган китобларни кўздан кечирар эканман улар нафақат маъно-мазмун жиҳатдан, балки шаклан ҳам мукаммал эканлигига амин бўлдим. Бу китобларни қўлга олар экансиз, унинг гўзаллиги ва нафислигидан ўзингизда авайлаш ҳиссини туясиз. Бу ҳам муаллифлар жамоасининг улкан ютуғидир. Хулосамиз шуки, бу каби маърифий-ҳаётий китоблар нашри ва мутолаасини мунтазам йўлга қўйиш керак. Сабаби, донишманд боболаримизнинг ҳикматларида яхшиларга ёндашиш - яхшиликни касб этмоқдир, дейилади. Ҳалол ва фидойи инсонлар ҳақида ўқиш кишини ўз-ўзидан улар каби маърифатли, адолатли бўлишга ва турли ёмон ҳолатларга тушиб қолишдан сақлайди. Алишер АЯПОВ, Қўнғирот туманлараро иқтисодий суди судьяси
Адолат тарозиси
Қадимги Миср шоҳларидан улуғ Бойкос ўз шаҳарларидан бирида адолатли қози борлигидан хабар топибди. Айтишларича, у жуда ростгўй бўлиб, оқни оққа, қорани қорага ажратар, унинг ўткир нигоҳидан битта ҳам муттаҳам қочиб қутулолмас экан! Иттифоқо, бир куни шоҳ Бойкос бунга ишонч ҳосил қилиш мақсадида савдогар кийимини кийибди-да, ўша ростгўй қози яшайдиган юртга равона бўлибди. Йўлда бир чўлоқ пайдо бўлиб, ундан хайр-садақа сўрабди. Шоҳ унга садақа бериб, йўлида давом этибди. Аммо тиланчи унинг этагига осилиб олибди. – Хўш, сенга ўзи нима керак? – сўрабди шоҳ Бойкос. – Сен менга садақа бердинг, лекин яна бир илтифот кўрсат, мени отингда шаҳар ўртасидаги майдонга олиб бор, токи мени йўлдаги от ва туялар эзиб ташламасин! Шоҳ Бойкос чўлоқни отига мингаштириб, шаҳар марказидаги катта майдонга олиб борибди. Сўнг отини дарахтга боғлаб қўйибди, аммо қайсар тиланчи отдан ҳеч тушмас эмиш. Шунда шоҳ Бойкос дебди: – Хўш, нега отда ўтирибсан, биз етиб келдик, энди отдан туш! Тиланчи унга шундай жавоб қайтарибди: – Ахир, от меники бўлса, нега ундан тушишим керак, агар бунга гумонинг бўлса, унда шаҳар қозисига борамиз! Атрофдаги оломон ҳам буни эшитиб, шовқин солибди: – Қозига боринглар, тўғри ҳукмни қози чиқаради! Ноилож шоҳ Бойкос ҳалиги чўлоқ билан шаҳар қозисининг олдига боришибди. Қозининг ҳовлисида тумонат одам тўпланган бўлиб, қози бу одамларни навбати билан ҳузурига чақирар экан. У биринчи бўлиб олдига бир олим ва деҳқонни чорлабди. Улар битта гўзал аёл учун қозининг ҳузурига келишган экан. Деҳқон ўша аёлни хотиним деса, ё тавба, олим ҳам “бу аёл менинг завжаи ҳалолим” дермиш! Қози икки томонни тинглаб бўлиб, ҳукм чиқарибди: – Аёл менинг уйимда қолади, сизлар эса эртага келасизлар! Улар чиқиб, хонага қассоб ва ёғфуруш киришибди. Қассобнинг қўли қон, ёғфурушнинг қўллари эса мойга беланган экан. Қассобнинг қўлида пул, ёғфуруш эса унинг қўлидан маҳкам тутиб олибди. Шунда қассоб арз-додини айтибди: – Тақсир, мен бу одамдан ёғ сотиб олиб, энди пулини бермоқчи эдим, у қўлимдан маҳкам ушлаб, пулни мендан тортиб олмоқчи бўлди. Мен қўлимда кармоним, у эса менинг қўлимдан ушлаган ҳолда ҳузурингизга келдик! Пуллар меники, ёғфуруш муттаҳам, ўғри! Ёғфуруш эса қуйидагиларни айтибди: – Бу ҳаммаси бўҳтон! Қассоб олдимга мой сотиб олиш учун келган эди. Мен унга кўзасини тўлдириб мой қуйдим. У мендан динорини майдалаб беришимни сўради. Мен майда чиқариб, пештахтага қўйдим. Қассоб бу пулларни олиб қочмоқчи бўлди. Мен шу пайт уни қўлидан ушлаб сизга олиб келдим, тақсир! Қози бироз сукут сақлаб, кейин шундай дебди: – Пуллар менда қолади, сизлар эртага келинглар. Навбат шоҳ Бойкосга келгач, у ҳам бўлган воқеани оқизмай-томизмай айтиб берибди. Шунда қози чўлоққа юзланибди. Чўлоқ қуйидагиларни гапирибди: – Унинг гаплари ғирт ёлғон! Мен ўз отимда сайр қилиб юрган эдим. Бу одам эса мендан ўзини майдонгача элтиб қўйишимни сўради. Кейин менга туҳмат қилиб, бу от ўзиники эканлигини даъво қилди. Унинг гаплари ғирт ёлғон! Буни эшитиб, қози жавоб қайтарибди: – Отни менинг уйимда қолдириб, ўзларингиз эртага келинг! Эртасига эрталаб шаҳарнинг марказий майдонига тумонат одам тўпланган, ҳамма қозининг адолатли қарорини кутар экан. Биринчи бўлиб олим ва деҳқон қозининг қабулига киришибди. Қози ўйлаб туриб, ўзининг биринчи қарорини халққа эълон қилибди: – Хотин олимга тегишли, деҳқонга эса эллик дарра урилсин! Олим ўз хотинини олибди, деҳқон эса жазога тортилибди. Кейин қози қассоб ва ёғфурушни олдига чақирибди. – Бу пуллар сеники, – дебди қози қассобга. Кейин ёғфурушга юзланибди: – Ёғфурушга эллик дарра урилсин! Ниҳоят навбат шоҳ Бойкос ва чўлоққа келибди. – Сен ўз отингни йигирмата бошқа отнинг орасидан таний оласанми? – сўрабди қози шоҳ Бойкосдан. – Таний оламан, тақсир! – жавоб қайтарибди шоҳ Бойкос. – Сен-чи?! – юзланибди қози чўлоққа. – Мен ҳам ўз отимни танийман! – жавоб берибди чўлоқ. – Ортимдан юринглар-чи! Ҳаммалари биргалашиб отхонага ўтишибди. Шоҳ Бойкос гувоҳлар олдида йигирмата от орасидан ўзининг отини кўрсатибди. Кейин қози чўлоқни чақириб, уни ҳам отхонага олиб борибди ва ундан ўз отини топиб беришини сўрабди. Чўлоқ ҳам ўша отни кўрсатибди. Шундан сўнг қози ўз ўрнига ўтиб, қарорини ҳаммага эълон қилибди: – От Бойкосники, чўлоққа эса эллик дарра урилсин! Иш куни тугаб, қози уйига қайтаётганида, шоҳ Бойкос унинг ортидан эргашибди. – Хўш, нима гап, ё менинг қароримдан норозимисан? – сўрабди қози шоҳ Бойкосдан. – Йўғ-э, мен қарорингдан розиман, фақат хотин олимники, пуллар қассобники, от меники эканини қандай аниқлаганингга ақлим етмаяпти! Шунда қози жавоб қайтарибди: – Хотин кимникилигини мен бундай билиб олдим: уни эрталаб ҳузуримга чақириб, “Сиёҳдонга сиёҳ қуйиб бер!” деб сўрадим. У сиёҳдонни олди, уни чаққонлик билан ювиб-тозалаб, сўнг сиёҳ қуйди. Афтидан, хотин бу ишни олдин ҳам қилиб юрган, шунинг учун бу иш унга унча қийин бўлмади. Агар у деҳқоннинг хотини бўлганида, бу ишни уддалай олмасди. Демак, хотин олимга тегишли бўлиб чиқди. Пулларни эса сувга солиб қўйдим, эрталаб қарасам, пиёладаги сувнинг бети топ-тоза. Агар бу пуллар ёғфурушга тегишли бўлганида, сув юзида мой доғлари пайдо бўларди. Демак, қассоб тўғри гапирган! От кимга тегишли эканлигини аниқлаш анча оғир кечди. Чунки чўлоқ ҳам сенинг отингни таниди. Сизларни отхонага бошлаб борганимда, мен учун сизларнинг отни танишингиз эмас, балки отнинг сизларни таниши зарурроқ эди! Сен яқинлашганингда, от бошини кўтариб сенга интилди, чўлоқ унга яқин келганида эса от қулоқларини чимирди! Бунга кўра, отнинг ҳақиқий хўжайини сен эдинг! Шунда шоҳ Бойкос дебди: – Мен оддий савдогар эмасман, шу юртнинг подшоҳи – шоҳ Бойкосман! Одамларнинг сен ҳақингда айтаётган сўзларига ўзим гувоҳ бўлиш учун бу ерга келган эдим! Сенинг ростгўй қози эканингга буткул ишондим! Тила тилагингни, сени мукофотлайман! Ростгўй қози вазминлик билан жавоб қайтарибди:– Менга мукофот керак эмас, жаноби олийлари, улуғ шоҳимнинг мақтовлари мен учун энг олий шараф! Лев Толстой Рус тилидан Раҳмат Тўла таржимаси Манаба: Ziyouz.uz
Судья фаолиятидаги стресслар...
Судьялар руҳиятидаги зўриқиш муаммоси илк бор психолог И. Цимерман томонидан 1980 йилда АҚШ Олий судьялари конференциясида кўтарилган. Шундан сўнг суд стресси муаммоларига ечим сифатида қатор дастурлар ишлаб чиқилди. Бунинг натижасида судья ва суд ходимлари учун махсус психологик ёрдам кўрсатиш жорий этилди. Хусусан, бугунги кунда АҚШдан ташқари Канадада ҳам айрим тоифа (масалан, чекка ҳудуддларда ишлайдиган) судьялар учун шундай тренинглар мунтазам ўтказиб келинади. Судьялик руҳий зўриқишга тез-тез дуч келинадиган лавозим. Яъни: юқори иш юкламаси (айниқса, аёл судьялар учун) ва доимий вақт танқислиги; катта ҳажмдаги ахборот билан ишлаш зарурати; қабул қилинган қарорлар учун юқори масъулият; қарор қабул қилишда юқори мустақиллик; мумкин бўлган муқобил вариантлардан тўғри ечимни танлаш билан боғлиқ мураккабликлар; суд мажлисларининг юқори зичлиги; доимий равишда профессионал даражани сақлаб туриш зарурати; турли шакл ва усулдаги босим ва бошқа омиллар судьяда зўриқиш пайдо қилади. Лавозимга янги тайинланган кўпчилик судьяларнинг таъкидлашича, ишга тушганидан сўнг улар билан доимий мулоқотда бўлувчилар доираси тез қисқариб боради. Бу табиий, чунки, судьяларга нисбатан наинки иш пайти, балки бошқа вақтларда ҳам муайян чекловлар жорий этилган, улар ҳатто дўст танлашда ҳам ўта эҳтиёткор бўлши талаб этилади. Қолаверса, кўпчилик ушбу касб эгаларини совуққон, ҳис-туйғулардан бегона шахс сифатида тасаввур қилади. Фуқаролар учун судья ишдан ташқари вақтда ҳам судья бўлиб қолаверади, шунинг учун у хоҳ хизмат пайтида бўлсин ёки бошқа пайт - доимо ушбу “рол”ини ўйнашга мажбур. Шу бос у доимий равишда ўзини ўзи назорат қилиб бориши керак. Бугунги ахборот асрида улар турли хил фикрлар нишонига ҳам айланмоқда. Шу ва шу каби сабаблар оҳам баъзи судьяларда ўта кучли даражада зўриқиш, босимларни енгиш қобилиятига акс таъсир кўрсатиши эҳтимолини пайдо қилади. Умуман, судьяга нисбатан қўйилган касбий чекловлар унга психологик юк бўлиб қолади: норасмий мулоқот, беғараз ҳазиллар унинг мавқеига таъсир кўрсатиши ёки холислигига шубҳа уйғотиши мумкин. Иккинчидан, доимий равишда ортиб бораётган иш юкламаси. Бундай ҳолат кўпчилик иқтисодий ривожланган мамлакатлар учун хосдир. Ўзбекистонда кейинги ўн йил ичида қонунчиликдаги сезиларли ўзгаришлар туфайли ишларни кўриб чиқиш бўйича иш ҳажми амалда ўзгармаган штат жадвали билан бажариб келинмоқда. Бундан ташқари қонун ҳужжатларидаги ўзгаришлар натижасида суд амалиётининг беқарорлиги судьянинг қарор қабул қилишида психологик ноқулайликни келтириб чиқаради. Шу билан бирга янги қоидалари судьяларни доимий равишда янги ёндашувларни кузатишга мажбур қилади. Кейинги йигирма йил давомида ҳаётий қадриятлар сезиларли даражада ўзгарди, чунки жамият бир жойда турмайди, муттасил ривожланиб-ўзгариб бормоқда. Бу эса судьялардан ижтимоий ўзгаришларга тезроқ мослашишни талаб қилади. Шуни ёдда тутиш керакки, жадал ривожланаётган ижтимоий муносабатлар қонун ижодкорлиги фаолиятидан олдинда бўлиб, бундай ҳолатлар муайян ишларда юзага келадиган ҳуқуқий бўшлиқ судлар ёрдамида тўлдирилади. Бу эса қонун нормаларидаги номувофиқликлар ёки зиддиятларни бартараф этишда судья ўз тажрибасидан келиб чиқиб, ички ишоничига суянган ҳолда бартараф этиши лозимлигини кераклигини англатади. Яна бир сабаб - судьяларнинг шахсий ҳаётига оид омиллар ҳам қўшимча психологик юк пайдо қилиши эҳтимолини ҳам назардан қочирмаслик керак. Олис туманларда ишлайдиган судьялар Қўшма Штатларда руҳий зўриқиш таъсирига заиф деб тан олинган. Аксарият судьялар учун чекка қишлоқ жойларига тайинланиш фаол жамиятдан иҳоталаниш туйғусини келтириб чиқаради. Доимий равишда атроф-муҳитга бегона бўлиш ҳисси қарор қабул қилишда муаммолар туғдиради. Апелляция ва кассация ҳайъатларидаги судьялар ҳам ўзига хос зўриқиш манбаларига эга Тадқиқотларга кўра, ёлғиз аёл судьялар зўриқишга кўпроқ мойил. Психологик ортиқча юк даражасини нисбатан юқори баҳолаганлар орасида фуқаролик ишларига ихтисослашган судьялар яққол устунлик қилган. Тадқиқот шуни кўрсатдики, судьяларнинг катта қисми руҳий стресс даражасини кўпроқ кўриб чиқилаётган ишларнинг сони ва мураккаблиги билан изоҳлайди. Суд стрессининг узоқ вақт организмга таъсир қилиши турли хил психосоматик касалликларга олиб келади. Аффектив ва бошқа ҳиссий ҳолатларни ўрганиш билан шуғулланувчи деярли барча тадқиқотчилар уларнинг келиб чиқишида стрессни инсон руҳиятига акс таъсир кўрсатувчи асосий омил, деб биладилар. Руҳшунос Ганс Селье фикрига кўра, стресс “тананинг унга берилган ҳар қандай талабга ўзига хос бўлмаган жавоби”дир. Стресснинг ўзи кундалик ҳодиса. Хўш, стрессиз яшаш мумкинми? Жавоб битта: йўқ, мумкин эмас. Ҳаёт доимий ўзгаришлар манбаи ва биз ҳар куни янги шароитларга мослашишимиз керак. Ҳаётда биз инсоннинг ғайриоддий шахсий ва ижтимоий вазиятларга кучли ҳиссий муносабати туфайли юзага келадиган психосоциал стресс билан тобора кўпроқ дуч келамиз. Одатда стресс зиддиятли вазиятларда юзага келади. Қоидага кўра, бундай ҳолларда муаммони ҳал қилиш учун кучимизни сафарбар қиламиз. Стресс реакцияси нафақат руҳий, балки вазиятнинг ўзгаришига физиологик жавобдир. Хавфга дуч келган одам тез-тез нафас олишни бошлайди, юраги тез уради. Бу қонга чиқарилган гормон – адреналиннинг таъсири билан боғлиқ. Агар стресс узоқ вақт назоратсиз давом этса, у ҳолда тананинг фаоллаштирилган жараёнларини нормаллаштириш имконияти бўлмайди ва танадаги физиологик ўзгаришлар соғлиқ учун зарарли бўлиши мумкин. Бунинг оқибатида невроз, психоз, алкоголизм, юрак касалликлари, артериал гипертензия, ошқозон-ичакда яраларнинг пайдо бўлиши ривожланади. Чекиш ва спиртли ичимликларни суиистеъмол қилишга мойиллик эса оғир оқибатларни янада кучайтиради. Ҳатто, миокард инфаркти ва инсульт каби оғир оқибатлар ҳам келиб чиқиши мумкин. Судьялик лавозимига номзодларни тайрлаш, танлаш ва тайинлашда қатор янги тартиблар жорий этилди. Судьлар олий кенгаши ташаббуси билан судьялар психологик тестдан ўтказилди. Тест натижаларидан келиб чиқиб, жойларда судьялар учун психологик тренинглар ўтказиш йўлга қўйилди. Ўтказилаётган психологик тернинглар стресслар олдини олиш, ҳиссиётларни назорат қилиш, жасорат, қатъиятлик, ташаббускорлик, ўз хатти-ҳаракати учун масъулиятни чуқур ҳис қилиш каби кўникмалар янада мустаҳкамланишга хизмат қилиши билан аҳамиятлидир. Бундай кўникмалар барқарорлиги эса одил судловни амалга оширишда катта аҳамият касб этади. Ҳулкар МАҲМУДОВА, Судьялар олий кенгаши ҳузуридаги Судьялар олий мактаби Касбий кўникмалар кафедраси доценти
“Ўқиган билади, билган амал қилади”
Судьяликка энди тайинланган пайтимларим айрим тоифа инсонларнинг “судда фидойилик билан ишлайдиган судьялар анқонинг уруғи, ҳаммаёқ таниш- билиш бўлиб кетган” мазмунидаги гап-сўзлари хаёлимни банд қиларди. Вақтлар ўтиб, фаолиятим давомида ҳар турли инсонларни кўриб, одамларнинг ҳолидан воқиф бўлиб, тажрибам ошгач, ҳеч нарсани ўйламай ўз ишимни яхши бажаришга ҳаракат қиладиган бўлдим. Фақатгина уйқуга ётиш олдидан 30-40 дақиқа вақтимни маърифий китоб мутолаасига бағишлайман. Хаёлимни кишилар ва уларнинг гап-сўзлари, кундалик ташвишлардан фориғ қиламан. Яқинда “Муносиб яшамоқ бахти” китобини ўқиб чиққанимдан сўнг эса қалбимдаги барча оғриқли тугунлар бутунлай ечилиб кетгандай бўлди. Халқимизнинг фидойи, ватанпарвар фарзандининг умр йўлидан, катта ҳаётий тажрибасидан ўзим учун бир қатор эзгу фазилатларни ўзлаштирдим. Китобда менга ёққан жумлалар жуда кўп, баъзиларини эътиборингизга ҳавола қилсам: “Қадимги Хитой файласуфи Конфуций “Ўқиган билади, билган амал қилади”, дейди. Қодирий таъбири билан айтганда, “...тарихимизнинг энг қора ва чиркин даврлари...” илмсизлик оқибатида содир бўлган. Ҳозирда ҳам қайси бир соҳада оқсоқлик кўзга ташланса, билингки ўша жойда илмий салоҳият, интеллектуал жараён ривожланмаган, таниш-билишчилик, қариндош-уруғчилик, ошно-оғайнигарчилик иллати урчиётган бўлади. Бу эса, жамият мувозанатини издан чиқаради. Коррупция авж олишига олиб келади. Конституциявий меъёрларнинг бузилишига сабаб бўлади. Ахир, биз бош қомусимизда давлатнинг манбаи халқ, дедик. Инсон омили, унинг дахлсизлигини энг олий қадрият, деб белгилаб қўйдик. Ҳуқуқий демократик давлатимизнинг учта асосий устуни – бири-биридан мустақил, бир-бирини тийиб туришга асосланган учта ҳокимият ва унинг ваколатларини қонунан мустаҳкамлаб қўйдик. Амалига қолганда айнимаслик – илмга интилиш орқали таъминланади. Сабаби илм ақлни чархлайди, ақл эса бошқа барча аъзолар фаолиятини мувофиқлаштириб туради.” Бу каби маърифий фикрларни ўзида мужассам этган китобларни мунтазам ўқиб бориш қайси соҳа эгаси бўлмасин ўқувчининг ақлини, меҳнат салоҳиятини, ҳодисаларни тезда англаб тўғри қарор қабул қилиш қобилиятини кучайтиради. Ана шу томонлари билан кишилар тақдири борасида бевосита ҳукм чақариш касби этагини тутган судьялар учун бундай китоблар қадрли. Бундан ташқари, Алишер Мардиев каби ҳалол замондошларимизнинг қийин вазиятларда ҳам тўғри йўлдан юргани биз каби издошларида маърифий тарбияни кучайтиради. Боиси, ўз соҳасида чуқур илм ўрганиш уни муваффақиятлар сари етакласа, маърифий китоблардан оладиган тарбиямиз кучимизни, илмимизни, салоҳиятимизни фақат ҳақиқат ва халқ учун манфаатли йўлларда сарфлашга ундайди. Яъни, тарбия нафсни қийнаш эвазига юзага келади. Тарбиясиз, илм ва маърифатдан йироқ инсонлар жамият тараққиётига ғов бўлади. Оддий қилиб айтганда, тарбия — нафс ва унинг тасарруфларини ақлга бўйсундиришдир. Масалан, алдаш, фирибгарлик, товламачилик, ғийбат ва чақимчилик каби зоҳирий ҳамда риё, адоват, кибр ва ҳасад каби ботиний иллатларни ақл зарарли ҳисоблайди. Киши бу ишларда ақл чақириғига қулоқ солиб, унинг айтганига кирса, тарбияли ҳисобланади. Акси ўлароқ нафсининг кўйига тушиб, ақлни инкор этса ва шу иллатлар билан яшаса тарбиясиз бўлади. Демак, таълим ва тарбия эт ва тирноқ кабидир. Буларнинг барчасига олиб борувчи йўлни ахтарсангиз барчаси китоблар орқали ўтганлигига амин бўласиз. Хулоса сифатида айтадиган бўлсам, халқимизнинг Алишер Мардиев каби оқил фарзандлари кўп ва бундан кейин ҳам уларнинг ҳаёт йўллари ҳақидаги бу каби китоблар уларнинг издошларига, ёш судьяларга ҳаётий намуна, ибрат ҳамда адолат таълими бўлади. Сабаби, фарзандлари тарбиясига лоқайд қараган миллатлар инқирозга маҳкумдир. Уларни бегона қўллар ва бегона маданиятга таслим этганлар ўзини йўқотишга маҳкумдир. Бугунги кунда тузумнинг юзи қоралари ҳисобланган қонунбузарлар, жиноятчилар, зулмни ўзига касб қилганлар аслида кечаги кунда тарбиясига бепарво қаралган болалардир. Шундай экан, суд тизими ходимларига ўз соҳалари юзасидан чуқур таълим бериш баробарида уларни шундай китоблар орқали маърифий тарбия ва ҳаётий ибрат чашмаларидан баҳраманд бўлишларини таъминлаш зарур, деб ўйлайман. Мавлудахон УММАТОВА, Фарғона вилоят судининг иқтисодий ишлар бўйича судьяси (Манаба: “Odillik mezoni” журнали, 2023 йил, 3-сон)
Судья маънавияти ва бурчи ҳақида қомусий китоб
Ҳар бир касб ташқи белгиларидан ташқари ўз моҳияти ва эзотерикасига эга. Эзотерика – кўзга кўринмайдиган, ақлга бўйсунмайдиган махфий билимлар мажмуи бўлиб, бу билимларнинг соҳиби ва пировард манзили Яратганнинг ўзидир. Судья айни шундай эзотерик хислатли касб бўлиб унинг моҳияти алал оқибат илоҳиётга туташишдир. 2017 йилда шоир ва судья Холмуҳаммад Ҳасан ижодига бағишланган “Ўз осмони бор йигит” номли китобда каминанинг “Боқий ҳукм ёхуд қозилар зикрида турфа ҳангома”, деган мақолам шундай бошланган эди:. “Дунёда шундай ҳам касб, ҳам амал борки уни қози дейдилар. Сўзнинг луғавий маъноси ижрочи, амалга оширувчи, ҳукм қилувчи бўлиб, бу мансаб эгалари зиммасига ғоят оғир юк – адолатни ўрнига қўйиш, оқни оққа қорани қорага ажратиш юкланган. Ваҳоланки, мутлоқ адолат фақат ўзининг борлигидир, зеро Яратганнинг гўзал исмларидан (Асмои Ҳусно) бири ақлдир. Яратган изми ва ихтиёрида бўлган ақл ўзи яратилган бўлган бир бандага юклатилган экан. Бу юкнинг нечоғлик зил-залворли эканлиги кундай равшандир”. (129 бет) Агар шундай глобал нуқтаи назардан масалага ёндашсак “Судья маънавияти, одоби ва масъулияти” китобининг аҳамияти ва миқёси онг қадар ошади. Китобдаги “Адолат, ҳақиқат ва поклик истаги” номли сўз бошида таниқли адиб, Олий Мажлис Қонунчилик палатаси депутати Хуршид Дўстмуҳаммад шундай ёзади: “Китобни ташкил этган барча фасллардан ўрин олган мақолаларда бошланишдан охирига қадар судьялик касбининг тарихий, сиёсий, ижтимоий, ҳуқуқий, эътиқодий, ахлоқий ва ҳ.к қирралари хусусида сўз юритилар экан эзгу мақсад-муддао ҳам, истагимиз ҳам битта – у ҳам бўлса судьяларимизнинг ҳозирги ўзгараётган, янгиланаётган миллий тикланишдан, миллий юксалиш сари дадил одимлаётган жамиятимизга муносиб бўлишларига эришмоқлик!”. Бу мазкур китоб моҳияти ҳақидаги аниқ-тиниқ фикрдир. Китоб ҳақли равишда “Судьялар адолатининг мустаҳкам устунлари бўлиши лозим” сарлавҳаси остида Президентимиз Ш.Мирзиёев маърузасидан олинган иқтибосдан бошланади. Зеро, ушбу китобнинг айнан шундай тарзда пайдо бўлиши давлат бошлиғи олиб бораётган халқчил ва адолатли сиёсатга бевосита боғлиқ. “Суд остонасига қадам қўйган ҳар бир инсон Ўзбекистонда адолат ҳукм сураётганига тўла ишонч ҳосил қилиши керак”. Давлат бошлиғининг ушбу сўзи изчил амалга ошаётгани, одамлар қалбида қўрқув уйғотадиган “Жаслық” каби қамоқхоналар тугатилиши, турли сабабларга кўра оловли минтақаларга бориб қолган ватандошларимиз, аёллар ва болаларни қутқариш, юртимизга қайтариш бўйича “Меҳр - 1”, “Меҳр - 2”, “Меҳр - 3” каби амалиётларнинг бажарилиши каби кўплаб меҳр-муҳаббат тадбирлари мисолида ўз исботига эга бўлиб турибди. Бунга барчамиз гувоҳмиз. Китоб чиндан ҳам қомусий характер, кўламга эга. Ундан судьялик институти борасидаги давлат сиёсатидан бошлаб маънавият, адолат борасидаги азалий қарашлар, қозилик мақоми ва масъулияти ҳамда ўтмишда ўтган кўплаб қозиларнинг донишмандона ҳукмлари ҳақида талай ибратли ва қизиқарли воқеалар ўрин олган. Китобдаги айрим фасллар номларини санашнинг ўзиёқ у ҳақида муайян маълумот беради. “Маънавият бўлмаган жойда ҳеч қачон адолат бўлмайди”, “Одил судлов маънавияти ва одоби” “Нафс, жисм, руҳ”, “Навоий наздида қози: бу қандай бўлиши керак?”, “Исломда қозилик”, “Аждодлар мероси, масал, нақл ва ривоятлар” “Биз билган ва билмаган қозилар”, “Бадиий адабиётда адолат талқини” ва ҳоказо. Шулардан “Исломда қозилик” фасли махсус илмий рисола салмоғига эга дейиш мумкин. Ушбу фаслда қозилик мансабини рад этган Имом Аъзам деб шарафланган Абу Ҳанифа ҳақида ривоят эмас, манбаларда ёзиб қолдирилган аниқ далилий ҳужжат бор. Уни юз дарра калтаклашганда ҳам бу мансабни қабул қилмайди. “Бу ҳоким одамларнинг бошини олишга фармон ёздириб, бу фармонни мен муҳрлаб, тасдиқлаб беришимни истайдими? Оллоҳга қасам мен бу ишни асло қилмайман”, дейди у қатъий. Бу ҳодиса ҳақида китобга сўнгсўз битган Ўзбекистонда хизмат кўрсатган юрист Холмўмин Ёдгоров шундай ёзади: “Ушбу мисол замирида катта ибрат ётибди. Ибратки, бу ҳам қозилик масъулияти билан боғлиқ. Чунки, дунёнинг ижтимоий қонунларидан ташқари илоҳий қонуниятлари ҳам бор. Ким нима қилмасин, у судьями, ёки бошқа касб эгасими номаъқул иш, амал учун охирида жавоб бериши бор”. Қози, яъни золим қозининг охиратдаги жавоби оғир бўлиши бу китобга кирмаган ХVI асрда яшаб ўтган мумтоз адибимиз Пошшахўжанинг “Мифтохул-адил” (Адолат калити) асарида келтирилган воқеада кучли тарзда акс этган. Унда ёзилишича Амир-ул Мўъминин Али ҳузурига бир киши келиб, “Уч йил бўлди экин экарман. Ул ер ҳеч ҳосил бермас”, деди. Ҳазрат Али айтдилар: “Бир хат ёзиб бераман ернинг ўртасига кўмгил”. Шундай қилган эди ер шундай ҳосил бердики, ҳеч қаерга сиғмас. У киши бу қандай хат экан деб ерни очиб, хатни ўқиди. Унда ёзилмишким: “эй ер, бу йил ҳам ҳосил бермасанг, бир золим қози ўлган бўлса, ўликни келтириб сенинг ўртангга кўмарман”, деган хат экан. Энди бундан маълум бўлдиким ер ҳам (золим қозиларни ер ҳам қабул қилмас экан) анинг азобидан қўрқади” (Ўзбек адабиёти, тўрт томлик, учинчи том. 1959, 246-бет). Китобда худди шу мавзуга боғлиқ “Тарсаки” номли теран бир ҳикоя бор. Бир олим шогирдига ўн йил таълим бериб, тарбия қилади. Ўқиш муддати тугагач, эртага ҳузуримга кел, сенга ҳадям бор, дейди. Шогирд айтилган вақтда келса, устоз унга “Олимлик муборак бўлсин!” дея тўн кийдириб фатво беради. Яна қўлига китоб ва бироз пул ҳам тутқазади, сўнг шогирди юзига тарсаки туширади. Орадан йигирма йил ўтиб, шогирд шаҳарнинг бош қозиси бўлди. Кунлардан бир куни устоз ҳол-аҳвол сўраб шогирди олдига келди. Шогирд яхши кутиб олсада, унда бир тараддуд борлигини устоз сезди. Шогирд охири дилидагини тилга чиқарди. “Устоз, ўшанда сиз билан хайрлашаётганимда нега урдингиз? Мен нима айб қилган эдим? - Тўн кийгизганим эсингдан чиқдими? Китоб, пул берганим-чи? Битта шапалоқни йигирма йилдан буён унутмабсанда?! Мана, қози бўлдинг, сен ҳам ҳукм чиқаришда зулм қилма. Сен менинг оддий шапалоғимни йигирма йил дилингда сақлабсан, сенинг зулм қилиб чиқарган ҳукмингни ўлгунича дилида сақлаб, қарғаб ўтади” (57 бет). Зеро, ноҳақ ҳукм зулмдир. Зулмнинг эса муҳаққақ жазоси бордир. Маълумки, судлов жараёнида тарафлар мавжуд бўлади – даъвогар, жавобгар, прокурор, судья ва адвокат. Асосий масъулият барибир судья зиммасига тушади. Унинг Яратган ва жамият олдидаги масъулияти шудир. Уни илоҳий масъулият дейиш мумкин. Ким буни қандай тушунади, энди бу бошқа масала. Китоб безагидаги асосий рамзлардан бири балки иккинчиси, уч паллали тарози. У муқованинг ич ва ён варағида, жами тўрт маротаба чиройли нақш орасида тасвирга туширилган. Маълумки, кундалик турмушда уч паллали тарози бўлиши мумкин эмас. Учинчи палла ортиқча. Ўлчашга ҳалал бериши тайин. Лекин ҳуқуқда... мумкин экан. Мазкур воқеа китобдаги “Адолат тарозисининг уч палласи” рукнида баён этилган. Соҳибқирон Амир Темур халқпарвар вазири Носируддин Маҳмуд Аромийдан сўради.. - Адолатли жазо бериш учун нима қилмоқ керак? - Сенинг ҳакамларинг тарозиси икки паллаликдир. Адолат тарозисининг эса уч палласи бор. Ҳакамларинг жиноят ва жазони ўлчайдилар, сен учинчи паллани қўшиб, аввало, жиноятчини, кейин жиноятни ва ниҳоят, жазони чамалаб ўлчашни буюр. Шундагина ҳукм адолатли бўлади. Донишманднинг жавобидан қаноат ҳосил қилган Темур уни назоратчи деб эълон қилди. (116-117 бетлар) Лекин бу айтишга ва тафаккур қилишга осон, амалда, суд жараёнида қўллаш ниҳоятда қийин ишдир. Жиноятчи, яъни айбланувчига бутун эътиборни қаратиш, ва бир пайтнинг ўзида жиноят ва жазони амаллаб кўриш учун судья қанчалик улуғ салоҳият эгаси, буюк психолог бўлиши лозим. Унинг устига бу бир эмас, бир неча суд жараёнлари учун масъул бўлса, лекин нима бўлганда ҳам бу самарали, инсонпарвар ғоя ҳамда одил судлов интилиши керак бўлган ҳуқуқий идеалдир. Мазкур китобда эса шундай, яъни ҳукмда жиноят ва жазодан кўра жиноятчига эътибор кўпроқ қаратилган. Яъни, учинчи паллага риоя қилинган воқеа баёни бор. Бу “Одил судья” (61-62 бетлар) ҳақидаги лавҳадир. Воқеа ўтган асрнинг 80 йилларида содир бўлган. Эри урушдан қайтмаган кекса аёл комбинатдан нон ўғирлагани учун суд қилинмоқда. У айбини тан олиб, нафақасиз яшаётганини, бу ишни оч қолганидан содир этганини айтяпти. Судья тажрибали инсон сифатида жиноят содир этган аёлни оқламади, жарима солди, лекин бу маблағни аёл тўлай олмаслигини билгани боис жаримани ўз ёнидан тўлади. Суд залида сукунат ҳукмрон. Бироздан кейин судья суд иштирокчиларига қарата шундай деди: - Ҳаммангизга ўн беш сўмдан. Участка ва маҳалла нозирига йигирма сўмдан жарима соламан. Чунки, сиз яшаётган шаҳарда нон ўғирлашга мажбур бўлган фуқаро яшаяпти ва бунга қисман бўлса-да, сизлар ҳам жавобгарсизлар! Шу тариқа бир юз саксон беш сўм пул йиғилди ва судья уни кекса аёлга берди. Бу нисбатан оддий ҳолат эди. Агар буни катта жиноий процессга қўллайдиган бўлсак, масала шу қадар чигаллашадики, ҳар қандай тажрибали судья ҳам ҳукм чиқаришда каловланиб қолади. Учинчи палла, яъни жиноятчи руҳига кириш, унда оқ ва қорани бирма-бир синчиклаб текшириш. Ўрганиш ва уни ҳукмда акс эттириш ниҳоятда қийин эканлигини ҳар бир судья англаса керак. Лекин, масаланинг қийинлиги шунда-ки, уни амалда мутлақо қўллаб бўлмайди, дегани эмас. Судьяларимиз шунга интилишлари керак. Шундагина китобдан ўрин олинган “Ўзбекистон Республикаси судьяларининг халққа мурожаати”даги “ҳар бир инсоннинг тақдирини ҳал этишда онгимда - адолат, тилимизда – ҳақиқат, дилимизда эса поклик устувор бўлади” ,деган олийжаноб ғоялар амалий аҳамият касб этади. Мазкур китобнинг маъно-мазмуни ушбу безаклар билан мукаммал дизайн, яъни материалларини бадиий жиҳатдан лойиҳалаш, жойлаштириш жиҳатдан ҳам алоҳида диққатга сазовор. Ҳар бир саҳифанинг ўнг ва чап ҳошиясида судьялар символикасидан ўрин олган устун минора ёнма-ён бўш саҳифани гўё кузатиб турибди. Деярли барча саҳифаларининг ост қисмида алоҳида ўзига хос безакли шакл ичидаги ҳикматли сўзлар, адолат, ҳақиқат ва эзгулик ҳақида сўзлайди, китобхонни чуқур хаёлларга етаклайди. Шулардан бирини келтирамиз :“Олам адолат билан пойдор, зулм билан эса хор-у зор!”. Саҳифаларда асосан оч яшил ва кўк ранг етакчилик қилади. Жигарранг, четлари букланиб, бужмайган қадимий қоғозларда, уларда битилган ҳикматлар эса кўҳна, лекин ҳамиша барҳаёт бўлган ҳақиқатлардан сўйлайди. Хуллас, ҳар бирида саҳифада ёзилган сўзлар маъносига ҳамоҳанг. Бу ер чуқурлашишнинг ўрни эмас, лекин эзотерик илмлардан маълумки, ҳар бири ўз ифори ва маъносига эга. Хулоса қилиб айтадиган бўлсак, мазкур китоб Ўзбекистон шароитида фаолият олиб бораётган судьяларимиз учун ажойиб маънавий-маърифий қўлланма, иш столидан муҳим ўррин оладиган бир китоб бўлгани шубҳасиздир. Сувон МЕЛИ, Ўзбекистон Республикасида хизмат кўрсатган маданият ходими, филология фанлари доктори («Odillik mezoni» журналининг 2023 йил, 1-сонидан олинди)
Хушхабар: Кенгаш томонидан тайёрланган китоб ўқув-қўлланма сифатида тавсия этилди
Ўзбекистон Республикаси Судьялар олий кенгаши томонидан тайёрланган “Судлар фаолиятида ҳуқуқни қўллаш амалиёти: Ўзбекистон Республикаси Конституцияси ва халқаро ҳуқуқнинг умумэътироф этилган нормалари” номли қўлланма ўқув қўлланма сифатида тавсия этилди. Бу ҳақдаги Ўзбекистон Республикаси Олий ва ўрта махсус таълим вазирлигининг (эндиликда Олий таълим, фан ва инновациялар вазирлиги) тегишли буйруғи 2022 йил 30 декабрь куни (429-сон) қабул қилинди. Мазкур тўплам “Юриспруденция” таълим йўналиши (мутахассислиги) талаба ва ўқувчилари учун тавсия этилган. Мазкур ўқув қўлланма судьялик лавозимларига номзодлар тайёрлашда, судьялар ва суд аппарати ходимларини малакасини ошириш ва суд ишларини юритишида суд ҳокимияти мустақиллигининг асосий принципларига амал қилиш, халқаро конвенцияларлардан фойдаланишда қулайликлар яратиш мақсадида тайёрланган. Шунингдек, Ўзбекистон Республикаси барча юридик ва жисмоний шахсларининг ҳуқуқлари мамлакат ичида ва ташқарисида судлар томонидан ҳимояланишида ҳамда мамлакатда яшаб, фаолият юритиб келаётган хорижликларнинг (юридик ва жисмоний шахсларининг) қонуний ҳуқуқ ва манфаатлари ҳимоя қилинишида юзага келадиган муаммоларни ҳал этишда фойдаланишда ҳам муҳим қўлланма сифатида ҳам фойдаланиш мумкин. “Судлар фаолиятида ҳуқуқни қўллаш амалиёти: Ўзбекистон Республикаси Конституцияси ва халқаро ҳуқуқнинг умумэътироф этилган нормалари” тўплами суд фаолият(фаолият турлари бўйича) судьялар ва суд аппарти ходимлари, судьялик лавозимларига номзодлар, адвокатлар, ҳуқуқни муҳофаза қилувчи органлар ходимлари, ҳуқуқшунос олимлар ва ҳуқуқшунослик соҳасига қизиқувчи барча китобхонлар оммасига мўлжалланган.
Ишонч телефони
Сизда ариза, шикоят ёки таклифлар мавжудми? Судьялар олий кенгашига ишонч телефонлари орқали мурожаат қилинг!
71 200-26-00 ёки 1190